فرسایش تخریب سنگ ساختمانی

برای دوام سنگ ساختمانی و جلوگیری از تخریب آن مخصوصا سنگ هایی که در سرویس حمام یا نمای بیرون می باشند از سنگ طبیعی یا دهبید استفاده می شود.

این نوع تخریبات به چند نوع تقسیم می‌شوند که در اینجا قصد داریم چند مورد از آن‌ها را با هم بررسی کنیم:

در مورد کف سازی‌ها و نما‌های خارجی آب باران باید یک عامل تخریب کننده سنگ درنظر گرفته شود. آب باران  می‌تواند هم از نظر شیمایی و هم فیزیکی برروی سنگ‌ها تاثیر بگذارد و باعث فرسایش شان شود.این تخریب شامل تخریب فیزیکی ناشی از قدرت فرسایشی آب باران می‌شود و نیز تاثیر شیمایی ناشی از تجزیه، هیدراتاسیون و اکسیداسیون مواد معدنی داخل سنگ است که باعث تخریب و فرسایش سنگ می‌شود اما از عوامل شیمایی آن می‌توان به باران‌های اسیدی نیز اشاره کرد.

استفاده از سنگ مناسب برای مکان مورد نظر را نیز تاثیر گذار دانست.برای مثال فرض کنید شما از سنگ مرمریت قصد دارید برای نمای بیرون ساختمان استفاده کرده اید که طول عمر آن مناسب مکان مورد نظر نبوده و بهتر است شما  از سنگ‌های تراورتن در آن بخش از ساختمان استفاده کنید.

آب‌های اسیدی ناشی از بارش باران در هوای آلوده می‌تواند با با سنگ طبیعی واکنش دهد و منجر به تخریب سنگ ساختمانی شود.

همچنین خیس شدن در اثر باران و خشک شدن سنگ در اثر نور خورشید در صورتی که مکررا تکرار شود باعث  فروپاشی سنگ منجر شود همچنین واکنش‌های شیمایی نیز دارای دو بخش نام‌های تجزیه و اکسیداسیون می‌باشد که هرکدام به گونه‌ی خاص خود باعث تخریب و فرسایش سنگ‌های ساختمانی می‌شوند.
در فصل‌های از سال که هوا سردتر می‌شود به خصوص زمستان در مناطق سردسیر، شبنم به درون خلل و فرج سنگ نفوذ کرده و یخ منبسط می‌شود. عوامل محیطی دیگر من جمله بادهای حامل ذرات گرد و غبار، انبساط و انقباض‌های حاصل از تغییرات دمایی زیاد، ریشه‌ی درختان و علف‌های هرز در اطراف کف سازی‌های ساختمانی، بر فرسایش و تخریب سنگ‌ها تاثیر دارند.