جدا شدن سنگ نما

صفر بودن مقاومت کششی ملات:

سنگ از طریق ملات به ساختمان اتصال می یابد. ملات فشار را تحمل می کند و مقاومت کششی ندارد.

نیرو‌های وارد شده بر محل اتصال به صورت کششی با هیچ روشی مهار نمی‌شوند و در طول عمر ساختمان باعث ایجاد ترک‌های موئی و پیشروی آن‌های در محل اتصال سنگ نما و ملات می‌گردد اما استفاده از عناصر فلزی مانند اسکوپ کردن آن روشی موثر برای مهار نیروی کششی می‌باشد.

از سنگ گرانیت بیشتر برای نمای بیرون استفاده شده و احتمال جدا شدن آن خیلی بیشتر است و بهترین گزینه مناسب استفاده از سنگ‌های تراورتن می‌باشد.

نفوذ آب به پشت نما و چرخه‌های گرم و سرد شدن:

یکی از مشکلات به وجود آمده در این زمینه  در خصوص مصالح بنایی این است که در برابر رطوبت مقاوم نیستند اگرچه سنگ نما دارای رزین، واکس یا پولیش بوده اما بند میان سنگ‌های نقطه ورود آب بارندگی به پشت سنگ و ملات است. مقادیری از آب در زمستان یخ زده و در طول روز مجددا گرم شده و منبسط می‌شوند. آبی که در پشت به تله افتاده با سرما و گرما منبسط و منقبض میشود و تنش‌های فشاری و کششی به اتصال سنگ و ملات منتقل میشود. تنش‌های فشاری تحمل میشوند ولی تنش‌های کششی باعث ترک‌های موئی میشوند و با افزایش طول عمر ساختمان، تعداد ترک‌ها و پیشروی ترک‌ها در ملات به قدری می‌رسد که تکاپوی وزن سنگ را تحمل نمی‌کند و سنگ از بستر خود ریزش می‌کند.

حرکت در ساختمان درز انبساط:

لحاظ نمودن درز‌های انبساطی برای کنترل حرکت‌های حرارتی مصالح لازم است، در حالی که اصولا نما‌های ساختمان ملاتی بدون هیچ گونه درز انبساط اجرا می‌شوند. درز حرکتی، نیروی باد زمان‌های مختلف به ساختمان برخورد می‌کند و باعث حرکت آن می‌شوند. جا به جایی و حرکت تنش‌های این حرکت در سیستم نمای ملاتی باید به صورت کامل توسط سنگ نمای ساختمان تحمل شود. نشست‌های نامتقاران در پی ساختمان می‌توانند تنش‌های کششی بزرگی به نمای ساختمان منتقل کنند.

هوازدگی و آلودگی هوا، اشکالات نصب از دیگر دلایل جدشدن سنگ از نما می‌باشند.