اقتصاد و سنگ های ساختمانی
اقتصاد و سنگ های ساختمانی
سنگ های ساختمانی بخش مهمی از درآمد کشورهای جهان را تشکیل می دهد. استفاده از این منابع به خاطر زیبایی و استحکام در ساخت و ساز روز به روز بیشتر می شود.
ایران به لحاظ وجود رشته کوه های البرز و زاگرس، توده های مرکزی و پای کوه ها که از دوران دوم زمین شناسی شکل گرفته، و در دوران سوم مراحل تکاملی خود را به پایان رسانیده است. از نظر برخورداری از منابع عظیم سنگ های ساختمانی در بین کشورهای جنوب غرب آسیا و خاورمیانه از ارزش و اهمیت زیادی برخوردار است.
پیدایش توده های سنگهای ساختمانی در اغلب نقاط ایران از مزایای مهمی است، که از نظر اقتصادی بازرگانی بسیار باارزش است. اسناد و شواهد تاریخی نشان می دهد که از زمان های دور از جمله در دوره های باستانی، استفاده از این سنگها به عنوان کالای صادراتی در ایران مرسوم بوده است.
با توجه به استراتژی توسعه اقتصادی جمهوری اسلامی ایران در راستای گسترش اقلام صادراتی غیرنفتی و وجود ذخایر عظیم این منابع ارزشمند در نواحی مختلف کشور و از طرفی نیاز کشورهای مختلف به ویژه کشورهای حاشیه جنوب خلیج فارس به این منابع، پر واضح است که چنین ذخایری در تولید ارز و توسعه اقتصادی کشور از پتانسیل بالایی برخوردار بوده و در راستای صادرات اقلام غیرنفتی منبع با ارزشی محسوب می گردد.
سنگهای رسوبی از نظر کمیت فزونی بر دیگر سنگهای ساختمانی دارد و سنگ های آذرین به ویژه گرانیت از نظر مقاومت ارجعیت بر دیگر سنگ ها دارد و همچنین از میان سنگهای دگرگونی ،مرمر سنگ شناخته شده ای است و قدمت مصرف آن به چند سده می رسد که بخاطر ظرافت و گاهی شفافیت در هنر های تزیینی نیز بکار می رود.
بطور کلی تمامی سنگ ها در کشور از نظر تجاری و بازرگانی پشتوانه مهمی برای درآمد ارزی محسوب می گردد.